Het Geel is een parasitaire protozoa (een eencellig organisme) bij de duif. Andere vogelsoorten zijn ook gevoelig voor deze parasiet. Ze zijn te vinden in de keel, slokdarm en in de krop. De parasiet komt het meeste voor bij gedomesticeerde, tamme en wilde duiven. Dit is jaarlijks dan ook een groot probleem.
Jonge duiven worden besmet door het ouder dier via de kropmelk. Voornamelijk de kropmelk is een goede voeding voor deze parasiet. Wanneer deze kropmelk bij een nog niet gesloten navel komt, gaat deze tevens ontsteken.
Oudere dieren worden vooral besmet via water van de drinkpot. De besmetting gaat makkelijk als het water er al even staat en de temperatuur hoger is.
-
Het verloop en de symptomen
Als een dier besmet is met het Geel is dit het beste te zien in de keel. Deze zal rood en dik zijn met gele puntjes (dit ziet eruit als een kaasachtige substantie). Deze gele puntjes worden naar mate groter. Als het verder vordert kunnen er ook slijmdraden ontstaan. Via de keel verspreid het verder naar de slokdarm en de krop van de duif. Na enige tijd is het hart en de lever er eveneens bij betrokken.
Bij jonge duiven kan de navel aangetast worden. Dit voelt dan aan als een harde dikke schijf. Via deze schijf dringt het verder het lichaam in.
Symptomen:
Een groot geel abces, ter hoogte van de luchtwegen.
Benauwdheid.
Vermagering.
Warrig verendek.
Afsluiting van de groep.
Er zijn duiven die geen symptomen hebben en slechts drager zijn.
Via medicatie is het uiterst goed behandelbaar. Via het drinkwater wordt het bij de duif binnengebracht. Het is essentieel dat de juiste dosering gebruikt wordt en tevens goed opgelost is in het drinkwater. Hygiëne is zeer noodzakelijk om verdere besmetting te voorkomen. Hierdoor moet je dan ook iedere dag de drinkpot intensief schoonmaken.
Behandeling is essentieel voor het overleven van het dier. Gebeurd dit niet zal deze binnen een korte tijd overlijden.
Geschreven door Lieke en Jenneke
